Voorwoord VNVA Nieuwsbrief april 2019

Activisme

De uitzetting van collega’s Wanda de Kanter en Pauline Dekker uit de Alliantie Nederland Rookvrij vanwege hun activistische toon is bijna kenmerkend voor de gang van zaken in zorgbobo-land. Het roer-moet-om, de strijd voor de vrijeartsenkeuze en het verzet tegen het roken zouden niet zo ver gekomen zijn zonder enig idealistisch gedreven activisme.

Daar waar zonder het activisme sommige belangrijke onderwerpen niet eens op de agenda komen, eenmaal in beeld gezet, maakt men al snel de denkfout dat de zaak beter gediend is met het vervangen van de bevlogen initiatiefnemers door meer gematigde personen aan de onderhandelingstafel. Een denkfout, omdat zo de kans groot is dat onder de vlag van diplomatie de kritische geluiden dermate geneutraliseerd worden, dat het geheel langzaam weer indut. Wat toch vaak buitengewoon jammer is voor de goede zaak en/of het belang van de achterban.

De gelatenheid waarmee zorgverleners van alles over zich heen laten gaan en gedogen in plaats van zelf hun mening kenbaar te maken en de leiding te nemen over het zorgbeleid is bijzonder. Vinden wij de marktwerking in het zorgveld met haar voortdurende onrust en onzekerheid, de faillissementen, de ten dienste van de markt gecreëerde werkloosheid onder basisartsen en jonge klaren en de hardnekkige, opgelegde bureaucratie echt wel zo’n goede basis voor een toekomstbestendige, kwalitatief goede en betaalbare zorg? Zouden zorgverleners niet ten behoeve van henzelf en hun patiënten gewoon krachtig stelling hiertegen moeten kunnen nemen via de beroepsverenigingen?

Dat mensen uit andere sectoren, waaronder oud-bewindslieden, zoals Herman Tjeenk Willink en Jan Terlouw, zich genoodzaakt zien nadrukkelijk op te komen voor de zorgsector en/ of zelfs het zorgveld op te roepen om eens tegengeluid te laten horen, zegt eigenlijk al genoeg. De zorg kan meer leiders gebruiken, die waar nodig gaan voor het goede boven de gezapige diplomatie. Sterker, om relevant te blijven hebben we wellicht tenminste één luis-in-de-pels in het bestuur van elk van onze beroeps- en belangenverenigingen nodig.

Enig activisme mag best en blijkt zelfs nodig om iets op de agenda zetten, daar waar niemand anders dat durft, en om echte stappen te maken. Dus ja, wat mij betreft graag meer Wanda de Kanters, meer Pauline Dekkers, en meer Chris Oomens aan de top!

- Lewi Vogelpoel