Hoop als richtingaanwijzer

In tijden van verkiezingen, oorlogen en groeiende polarisatie lijkt het soms alsof hoop een luxe is. Alsof we pas mogen hopen als de omstandigheden verbeteren, of als we zeker weten dat iets gaat lukken. Maar Václav Havel, schrijver, denker en voormalig president van Tsjechië, kijkt heel anders naar hoop.

“Hoop is niet voorspellen of vooruitzien. Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, verankerd voorbij de horizon.”

Hoop is, in Havel’s woorden, niet de verwachting dat iets goed zal aflopen, maar de zekerheid dat iets zinvol is. Onafhankelijk van de afloop. Dat besef is misschien wel belangrijker dan ooit. Want wie werkt in de zorg, weet dat niet alles maakbaar is. En toch blijven we ons inzetten. Niet omdat succes verzekerd is, maar omdat het ertoe doet.

Juist vanuit die energie werken wij bij mpowr aan onze nascholingen, intervisies, incompanyprogramma’s en coaching. We zoeken telkens opnieuw naar het perspectief van ‘wat kan er wél’. Wat is er mogelijk binnen de grenzen van dit systeem, in onze eigen invloedssfeer, in onze manier van kijken en handelen?

Hoop is dan niet passief, maar een actieve houding. Het is een innerlijke kracht die maakt dat we blijven bouwen, blijven leren, blijven verbinden.

Daarom doen we nu ook een oproep: we zoeken artsen, praktijken, opleiders die met hun werk laten zien hoe het anders kan. Voorbeelden van hoop in actie. Collega’s die in hun dagelijkse praktijk laten zien dat vernieuwing begint bij jezelf, bij een keuze, bij een ander perspectief. In kleine stappen en in grotere stappen.

We denken dat dit belangrijk is. Want klaagzangen hebben een negatief versterkend effect. En gelukkig weten we dat positieve verhalen ook een versterkend effect hebben. De positieve kant op.

Want hoop is geen droom.

Het is een richtingaanwijzer. Waar je voor kan kiezen.

🔗 Lees hier onze oproep op LinkedIn

En omdat niemand het mooier kan zeggen dan Václav Havel zelf, sluiten we graag af met zijn woorden. Een tekst die ons telkens weer herinnert aan de bron van waaruit we werken:

‘Hoop’, door Václav Havel

Diep in onszelf dragen wij hoop.
Als dat niet het geval is,
is er geen hoop.

Hoop is een kwaliteit van de ziel
en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is niet
voorspellen of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, verankerd voorbij de horizon.

Hoop in deze diepe en krachtige betekenis
is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat, of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.

Hoop
is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme;
evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Het is de zekerheid
dat iets zinvol is,
onafhankelijk van de afloop,
onafhankelijk van het resultaat.